Bikolana.Parasurat.Lakwatsera

Oras: dalawampung minuto makalipas ang alas nuebe ng umaga Lokasyon: dito sa opisina Sitwasyon: maganda ang sikat ng araw, medyo late akong pumasok kumpara sa inaasahan kong oras na makakatuntong ako ng opisina. ^_^.v (engk!)     ~Araw ng martes, may tatlong araw pa, bago dumating ang “day-off”. Pero san nga ba natin kadalasang ginagamit yung araw na yun? Natanong ko din ang sarili ko isang beses, kadalasan (pahinga --- lugmok sa bahay, halos kalahating araw kung matulog at para bang wala ng bukas, gimik kung saan saan, na parang nakawala sa kulungan --- NAKAKAGUILTY) kaakibat na nga siguro at nakasanayan ng gawin natin bilang tao. Pero sa kabila ng limang araw na pagtatrabaho, abot- tanaw lagi ako sa dalawang araw na iyon (na gawing makabuluhan, gawing kapaki pakinabang at makagawa ng ikauunlad ng aking moralidad at pagkatao) At isang rason narin siguro ang pagsisilbi sa komunidad kung san naging ganap ang pagkakakilala ko sa KANYA, na patuloy na tanawin at

~One day there would be one person who will come into your life by accident & stay on purpose who will make small sacrifices, but it would mean a lot.   who cares more than anybody else  Who will create priceless memories with you...  you are perfection in His eyes.   will do everything just to make you happy  Stop worrying about your eyeliner, if your hair is alright,. One day you'll find a guy that won't care about all that, and you'll no longer care about what anyone else thinks.  I promise that one day you'll meet a person who completely stops you in your tracks and takes your breath away. It's going to be so unexpected but just remember to not let the moment pass.  They don't occur often... ^_^.v

~There's no exact value you can put into human beings except certain laws that run on expiration dates; age and health. But the mind is fascinating, feelings are tremendously interesting and the way people react to them I find immensely intriguing…                    - Armi Millare ~Isa sa gusto kong ipagpasalamat sa Tadhana  nung minsa’y makilala ko ang taong ito kahit hindi sa personal na paraan. Ang bawat linyang kanilang binibitawan at ang bawat Indak  ng musikang kanilang nagagawa tuwing sinisimulan nila ang bawat ritmo, ay naghahatid ng kakaibang Pag-Agos  ng damdamin sa bawat nakikinig at numanamnam nito.  Damdaming hiram, pagkapit sa natitirang Sana  At ang pagsintang uusbong sa kabila ng   dalawang (  Two )taong nangangakong magiging Anino  ng bawat isa.   Oo  nga’t maituturing na isang obra, ang bawat kanta nila. Naghahalo ang Hiwaga  sa bawat   Silid  ng ating puso at pagla Layag  ng damdamin ( Feelings ) sa karagatan ng ating isipan.  

Balik na naman sa normal na sirkulasyon… Balik trabaho… Balik sa sulok ng opisina, (na-miss siguro ako ng “computer” at upuan ko… ) Bitbit ang aking paa, hanap ako ng bagong printer, (nag retire na yung printer na nakasama ko dito sa opisina ng mahigit dalawang taon.) (sarado pa yung 2 nd floor) kaya antay antay muna sa baba… masid masid… (antok! Parang ang sarap mag inject ng kape sa katawan… tsk) ~tingin sa sahig… ang   aga-aga pa, pero madami nang tao sa mall, may nakikidaan lang, nakikiusyoso at ang ibang meron talagang pakay bilhin, mula sa pamaskong nakolekta nila. ~Kung san-san nababaling ang atensyon ko… hanggang napagtuunan ko ang mga nakasulat sa t-shirt ng mga taong dumaraan “Life is a JOURNEY” “Our Goal is to STOP yours” “Matalino Noon, lalo na Ngayon” “FUBU” “MNG” “soar HIGH” (hay…. Tagal…. d-_-b ) tik.. tak.. tik.. tak… (brrrr….. tumutunog na tyan ko)                             tambay muna sa