Bikolana.Parasurat.Lakwatsera

LSS kung tawagin yung mga kantang “feeling mo ginawa para sayo” yung feeling mo ikaw yung naging inspirasyon ng writer habang sinusulat niya yung kanta… nakakakilig diba? Sample nga ng kanta… ♪♫♪ ... Sa’yo lang ako sumasaya Kahit di tayong dal’wa Lahat ng gusto ko ay nasa’yo….. Nalilito ang isip ko. di alam ang gagawin Sasabihin ba o itatago na lang sayo At kung ika’y umamin, tiyak kita’y sasagutin Pag-ibig at buhay ko ay iaalay sa’yo ... ♪♫♪ kapag naririnig ko to, di ko maiwasang mapangiti…. Feeling ko talaga kinakanta to sakin ni Demz (vocalist ng maldita) Tas yung sugar level ng ngiti ko di na masukat… Yung nakapang hihina na hindi mo maintindihan…  (hahaha) Ganun din siguro tayo sa panginoon, sa tuwing kumakanta tayo para sa kanya kinikilig din sya, tas ngiti nya din eh di masukat… yung sa bawat salita ng kanta eh yung eksaktong mensahe na gusto mong sabihin sa kanya… yung sa tuwing kakantahin mo yun feeling mo nag dadate kayo ni Lord

In all our ways we should acknowledge Him. In all your ways: Our schooling Our relationships Our employment, Our recreation, Our attitudes, Our possessions, Our music, Our reading matter, Our desires And aims and goals. Then the path He sets before us will lead straight to the heart of His will for us. Then the way He establishes will be the way to life. Let us acknowledge Him in every details of our life.

“Let us be like Abraham when God called Him, he immediately responded, "Ready!"    ~ (Gen 22:1) “ di naman talaga ako nandun” isip isip ko lang kagabi habang nakikinig ako dun sa workshop. Di ko din alam kung bakit ako nahatak ng mga paa ko papunta dun, ni sa panaginip di ko pinangarap na kumanta sa harap ng madaming tao, nagsimula lang ata ito nung naghanap sila ng pwedeng mag commit para kumanta sa isang activity sa community namin, naenganyo akong sumali nun kasi kasama ko yung mga kaibigan ko, lagi akong active sa practices at gustong gusto kong naririnig yung mga worship songs… Tumatayo lagi balahibo ko habang kumakanta na kami, alam mo yung feeling na, ma-fifeel mo yung presence ni Lord habang masaya kayong umaawit para sa kanya. Pero di pala ganun  kadali, na basta ka nalang tatayo sa harapan at kakanta ng kakanta. Sabi nga ni kuya jay kagabi “mabigat na responsibilidad yung pagtayo sa unahan, kasi ikaw yung magdadala sa lahat para magdasal sa pang

after watching pbb last night... maswerte pala akong natawag akong "KJ"... kasi dumating ako sa point na pinanindigan ko kung anu talaga yung gusto ko at kung anu talaga yung pinahahalagahan ko. madaming beses nakong napunta sa ganung punto, yung laging naasar kasi di ko magawa yung mga gusto nila o kaya naman ay di ko makasabay. At first I keep on thinking na "iba bako sa kanina?" o kaya eh "may problema bako?" natawa ako bigla sa pinag gagagawa ko noon. mapansin lang ng mga kaibigan ko, at maging "IN" lang sa kanila... TAMA nga sila, mararamdaman mo nga yung kasiyahang sinasabi nila pero panandalian lamang ang mga yun, sa ngayun natutuwa akong bumabalik yung ganung ugali ko... natatawa lalo ako kapag tinatawag nila akong ganun. Ngayun alam ko na! Imba! napraning lang ako kakaisip na iba nga talaga ako "iba nga talaga" kasi special ako sa mata ng diyos at alam kong kailanman ay di niya ko pipiliting magin

Sana sa tuwing malungkot ka, maalala mo sana kung gano kita kamahal… Sana sa tuwing umiiyak ka, maalala mo sana na pwede mo kung yakapin Sana sa tuwing madadapa ka, hayaan mong tulungan kitang bumangon muli Sana sa tuwing masusugatan ka, hayaan mong gamutin ko iyon ng aking kamay Sana sa tuwing mararamdaman mong nag iisa ka, maalala mo sanang lagi akong nakaantabay…. Sana sa tuwing mararamdaman mong iniwan ka na ng lahat, isipin mong nasa puso mo ako lagi… Sa mga oras na di mo na kaya, di mo sana makalimutang tawagin ako… At sana kapag masaya ka… wag mo rin kalimutang, ANDITO AKO J

Papasok na sana ako sa isang sikat na coffee shop, para magkape, nang makita ko yung mag iinang nanlilimos sa gilid nito… bigla akong nakonsensya, naalala ko bigla… May mga taong pinag kakasya ang isang 3-in-1 na kape sa pitong tao at nakakatiis ng walang makain sa umaga samantalang ako di ako makakain ng walang kaartehan, nung di gagasta ng sasapat lang sa kaya ng bulsa ko at sa kagustuhan ng tiyan ko. Minsan pa tuloy naalala ko na naman, nang nakakuha ako ng malaking komisyon sa opisina, sa isang iglap nakagasta ako ng libo-libo, tas nung maisip ko nung huli na, wala na sa palad ko yung pera, kinalma ko nalang yung sarili ko tas naisip ko na “hindi ko kasi pinagpaguran yung pera kaya madali ding nawala” pero hindi eh. May munting tinig na gumugulo parin sa utak ko. “na kung sa mas kapakipakinabang na bagay ko yun ginasta, mas makatuwiran pa yung dahilan ng paggasta ko” Isang mahabang buntong – hininga, naisip ko na naman ng may isang kaibigan ako sab

Nakangiti ako ngayun hindi dahil masaya ako kundi dahil napapasaya ko yung ibang tao, kahit sa konting oras nagiging bahaghari ako sa kanilang malungkot na mundo.   Mahirap man ipagsabayan yung lungkot sa saya, nagagawa ko parin… Kasi alam ko na sa kabila ng mga pinag dadaanan ko ngayun, mas higit na kailangan ako ng mga taong nakapalibot sakin, mas higit na kelangan kong maging malakas para sandalan nila, at mas MALAKI yung kinikilala kong AMA kumpara sa mga dumarating na problema.   ♪♪ ♫ ♪ ♫ Isigaw sa mundo…  SFC ako. Hindi mahihiya… hindi matatakot… habambuhay, dadalhin ko… ang pangalang SFC……. Sa puso ko <3 ♫♫♫   sa tuwing kinakanta ko to o kaya naririnig ko lang, lumalakas lalo ang loob ko. Mas nakakaya ko yung mga bagay na kailanman ay di ko inakalang kakayanin ko pala. SYA yung dahilan kung bakit ko nalampasan lahat ng sakit at mapapait na pangyayari sa buhay ko, SYA yung dahilan kung bakit nakakaya kong ipasa kung kasiyahan na nararamdaman ko sa iba.

I was born with a paper in one hand and a pen in the other; not because I’m a born writer but because I literally couldn’t live without those two, especially the pen. While it took me years to perfect my penmanship, it only took me a minute to learn how to “wield” a pen. My mother told me I was a wee ankle-biter when I first picked up a pen from the floor and with it clumsily drew crooked lines on walls. And I guess that was how I started my love affair with the pen. In kindergarten, my teacher told me to use a pencil instead of pen since I couldn’t write well, and so I could erase whatever I wrote or drew using the same paper. I was devastated; I never liked pencils. I guess this was because pencil marks suggested impermanence; they could be erased.   And the pen was my resort when I looked for solace. For me, the pen’s ink, which couldn’t be deleted by just any eraser, represented the sense of permanency I wanted my family to enjoy. (Apparently, correction fluids nev

Minsan darating sa puntong… Yung mga taong dati mong kasama, Dadaan daanan ka nalang…. Yung tipong wala lang kayong pinag daanan, Yung tipong di kayo magkakilala at di niyo nakikita ang isa’t isa Pero sa kabila ng lahat ng yun, di mo maalis na… Maraming beses kayong tumawa ng sabay at dahil sa isang pagkakamali lang… biglang nagbago yung lahat. …………………………………………………. Mahabang panahon ang ginugol nio para maibalik yun. Pero kahit anung pilit mo ay di mo mapigilang balikan yun, Nung napanood ko yung pelikulang “the vow” Isang linya ang inantay kong sambitin ng isa sa mga gumanap dun “na sa isang pagkakamaling nagawa nung asawa niya, nagawa nyang patawarin ito, dahil sa madaming magagandang bagay na nagawa niya para sa kanya” mahirap man paniwalaan na magagawa mong patawarin at maibalik kung anu man kayo noon , darating at darating ka sa puntong…. “oo nga pala” hindi naman mahirap! Isang buntong hininga… Tapo

Minamandahan ako kan sakuyang pamayu   Na makukulugan daa ako pag pinadagus takang padangatun…   Pero gusto kong ikurahaw sa kinaban…   Na nag rampaug na ako saimo!... 

minsan ang tao garu man sana lapis,  dae ka makakagibung kamarayan  asin kan mga bagay na gusto mo  sagkod sa dae mo tinutugutang i-giya  ka kan kagurangnan asin kaputan ka  tanganig ika makatindug nin dagusan...  minsan ang tao garu man sana lapis, makakamati kan nin kulog,  arug kan pagtahar sa lapis nganig ini maging mapanas,  dae para luyahan kita kundi para mas maging makusug pa...  minsan ang tao garu man sana lapis, na tigtawan ning pamura tanganig matanggal an sala,  kita man ang pagkakataon na itama an mga salang gawi sa satuyang nagibu, asin tawan ning panibagung suratan para sa pagibu ning kamarayan... minsan ang tao garu man sana lapis, dae importante na magayun ang kahoy  na nakapatos, basta maray ang laug kainiyu, asin haluy na mapudpud.  dae madaling maputol, dawa sa haluy na pagsurat mo... asin minsan ang tao garu man sana lapis,  na sa kada inaagihang papel, mikakurit an saiynag tinta. arug man kan tawo, na nagwawa

yung tawa niya, yun yung pinakamasaya... yun yung nakakadala.... yun yung pansamantalang nakakalimutan mo yung problema... yun yung tipong, wala kang pakialam sa sasabihin ng nakakakita sa inyo kung isiping baliw man kayo... yun yung nakakalimutan mong umaga na pala, at kelangan mo nang umuwi kasi pinapauwi kana... yun yung halos maihi ka na kasi di mo mapigilan yung tawa... yun yung mamimiss mo ng bongga! :) HAPPY BIRTHDAY ULIT MIKA :)

..isusurat ko sa gapo kung ganu taka kapadangat.... tapos saro saro kong idadaklag saemuh nganig mamatean mo kung...... ganu kakulug ang padangatun ka!... . . . . . . . ...rarapasun ko ika nin badas hasta rumuluwas na an saemung tulang asin eka manruluya na sana sa kulug kan kada rapadu saemu... . . . . . . . ...papataduman ko ning pako an saemung kamot asin bitis tanganig mamatean mo an kulug na minate kan sakuyang aki.... . . . . . . . _alagad. tinius ko an kulug na iniyu para saemu, irinibay ko an sakuyang aki, makua ko lang eka... gabus na paagi ginibu ko nganig magkarani kita... ARUG TAKA KAYAN KAPADANGAT...

hanggang nuarin mo kayang panindugan ang pagkamoot mo sa sarung tawo?   ngunian?   saaga?   semana?   bulan?   o taon? hanggang sa kaya mo pa? panu kong may nahiling kang iba? mapanindugan mo daw ang ikinukurahaw kan saimung puso? o dagusan kanang makalingaw...

"NagbabagO ka, hindi dahil sa mga taong nakapalibot sayo, kundi dahil hinahayaan mong baguhin ng Diyos ang puso mo" :')   -from Sis Ghie Guzman, "The Invitation" ~Seal Weekend~ 

tarah kape tayo?  Di ko kasalanan kung bakit adik ako ngayon sa kape…     mas mabuti narin siguro yun kesa sa marijuana o sa shabu ako na- adik. Di ko kasalanan kung bakit adik ako ngayon sa kape…  sisihin nyo yung nakaimbento na pwede palang lantakan ang kape at di sa ibang bagay nagiging kapakipakinabang. Di ko kasalanan kung bakit adik ako ngayon sa kape… tuwang – tuwa naman yung pinag bibilhan ko ng kape, mantakin mung tatlong beses o mahigit pang baso ng kape ang naiinum ko araw – araw. Di ko kasalanan kung bakit adik ako ngayon sa kape… ♪♫♪ “nais kung mag beer house ngunit kulang ang pera, kaya’t nagkakape nalang dagdag pa sa kaba...... " ♪♫♪ yka nga ng siakol, “substitute products” – sabi ng microeconomics prof. namen, kapag mas mababa daw ang presyo ng “substitute products” kupara sa aktwal na produktong nais mung bilhin, bababa ang “demand” sa aktwal na produkto at tataas naman ang “demand” para sa “substitute products” pero naisip ko lang ha

Maarasahas na naman an panahon Kawsa kan magabat na pag uran Kan mga minaaging aldaw Alisngaw kan daga Ribuk kan traysikel asin jeep Minabuga nin maating asu Paglakaw ko subagu Eu na naman an naobserbahan ko, Si kapay sa gilid kan San Francisco Eu man guiraray an sitwasyon May darang karton asin  plastic bag Nakangirit, nagtataram solo Anu daw ang nasa isip kato?! Si mga taong nagkakasarabatan ko Biyung kinurumus an mukha Tiripig an angug Nakikisabay sa init kan panahon  An init kan pamayu Nagmamadali…. Sa paglakaw… Sa pagkabuhay… Ni dae na tinawan an sadiri nin kapahingaluan Blaaaaggg!!!... Biglang may nagburunguang sasakyan… Pasa si salming kan kotse, Nakairarum si motor… Pasa si pamayu kan nakasunu sa motor, Nin huli kan kahihidali… Sarung tao na naman ang nag sakripisyo… Diretso lang si paglakaw ko… Habang hararum na kinakalut sa sakuyang utak ang pangyaya

Sa urualdaw na minaagi sa satuyang buhay Dakul kitang hinanakit, pagkauyam asin pagkaarang namamatean Sabay minahangus kan hararum, Poproblemahun muh na kun panu Mapapasaemu an gabus, Kung panu ka magiging magayun sa pagheling kan iba, Dae ka nauuntok sagkod sa dae ka napapansin kan mga tao Sa palibut mo… Asin minaabut sa punto na nagiging sentro na Kan saemung buhay an KAPASLUAN sa mga bagay na sa Hiling mo makakapaugma saemu. Kan eka nagadan, Saka ka nagbasul.. “kaput ko an gabus na material na bagay sa kinaban, pero tanu ta dae ako MAUGMA” “tanuh si mga simpleng tao lang, nabubuhay na priming nakangisi dawa problemadu sa pagkakan” “tanu ta dae ako kayang hibian kan barkada ko?” “tanuh ta pinabayaan mu akong magsolo?” . . . . . . . DAE TAKA PINABAYAAN HINAGAD MO SAKO NA ITAO KO AN GABUS SAEMU TA NGANIG MAUGMA KA, KAYA TINAWAN TAKANG BUHAY TA   NGANIG MAMATEAN MO AN KAUGMAHAN SA